Puzzel
Puzzelen samen met mijn dochter. We zijn begonnen aan een prinsessenpuzzel van 1.000 stuks, een mooie gedetailleerde puzzel. De blijdschap wanneer er puzzelstukjes in elkaar passen en nog meer blijdschap wanneer deze puzzelstukjes weer ergens anders bijpassen. Eerst hebben we de buitenkant gemaakt, het kader.
Vanuit daar kun je verder werken. Het kader, de basis, de fundering. Dit geldt ook voor jouw praktijk, jouw bedrijf, de basis hierin is belangrijk. Soms begin je ergens aan zonder een duidelijk doel en vervolgens geven we aan het ‘mislukt’ is. Hoe kun je dit weten als je geen concreet doel stelt, wat was je streven? En is het haalbaar? Je hebt het nodig stil te staan bij je bedrijf, anders ga je als kip zonder kop te werk en kan je focus verliezen.
Focus op het zoeken van een deel van de puzzel, doordat je oog enkel op zoek gaat naar die stukjes. Dit geldt ook in het stellen van doelen. Dat maakt een puzzel zo’n mooie metafoor. Als jij niet weet met welke puzzel jij bezig bent, dan kunnen de puzzelstukjes ook niet in elkaar samenkomen. Ben jij alleen maar bezig met anderen het naar hun wens maken? Te voldoen aan de verwachting van anderen? Welke puzzel maak je dan? Die van die ander of van jezelf? Het is mooi om een ander te helpen en hierbij is het belangrijk om dit vanuit de juiste intentie te doen.
Wij, ik en mijn zussen, zijn een groot deel van onze jeugd opgevoed met gescheiden ouders. Vanuit (oa) die situatie heb ik een bepaalde rol opgenomen in de relatie met mijn moeder. Pas op latere leeftijd kwam ik erachter dat ik mijn moeder niet aan het helpen was, ik was bezig om mezelf een zo goed mogelijk gevoel te geven. Door dingen voor haar in te vullen, regelen, etc. Het was een eye-opener voor mij om haar te vragen wat zij nodig heeft en vanuit die behoeften haar te helpen.
Online zichtbaarheid
Heb jij mijn bovenstaande video bekeken? Pfff, is toch nog een ding voor mij hoor haha.
Ik kijk met trots naar mijn dochter van 6 jaar. Ze kwam laatste thuis met een glimlach van oor tot oor, ze had voorgelezen bij de kleutergroep. Ik heb het woord spannend of iets dergelijks niet gehoord. Onze kinderen, deze generatie, groeien ermee op om voor een groep of een camera te staan. Het is de gewoonste zaak van de wereld om te vertellen wat je in de cake doet, met wie je die samen maakt en mama die de oven aan zet moet ook in beeld komen. Ja hoor, ook wanneer de camera niet draait worden hier in huis volop filmpjes gemaakt, “Is voor de nep hé, mama”.
Tja, ik kom uit de tijd (ik word ouder merk ik nu ik dit aan het typen ben…) dat ik één keer per jaar een spreekbeurt mocht geven. Enorm spannend en net wanneer ik dacht het leuk te vinden, moest ik weer een jaar wachten. Vervolgens was dat moment weer net zo spannend als het jaar ervoor. Ik ben blij dat onze kinderen opgroeien zonder die drempel.
En ook al kennen wij dit niet, we leven nu in een tijd waarin online zichtbaarheid belangrijk is. Mensen werken met mensen. Lees mijn eerdere blog hierover.
Genieten van de reis
Die puzzel van 1.000 stukjes is nog lang niet klaar. En dat hoeft ook niet. We genieten er iedere keer weer van wanneer we een paar stukjes vinden en helpen elkaar (ja, de taken zijn verdeeld op kleuren en prinsessen).
Het is één grote puzzel, het ondernemerschap én het leven waarvan we niet weten hoeveel stukjes het zijn.
Ook al is het een grote puzzel, jouw ondernemerschap, maak het behapbaar door jouw grote doel onder te verdelen in kleine stappen. Stapje voor stapje, zodat de kleine successen ook worden gevierd.
En soms is het goed om de puzzel even weg te leggen en op een later moment te kijken, met een frisse blik.
Het belangrijkste is dat we genieten van die reis, het onderweg zijn, het vinden en samenkomen van de puzzelstukjes. Juist omdat we niet weten hoeveel puzzelstukjes er zijn.
0 Reacties